coen kardeşlerin bana göre en güzel filmlerinden biridir. filmin kendisi insan olsa baş karakteri dude gibi olurdu diye tahmin ediyorum. bu yüzden defalarca sıkılmadan, olay örgüsünü anlamaya ihtiyaç duymadan, bir rahatlama hissiyle birlikte seyredilir.

filmde en çok güldüğüm sahne ise dude'un "o benim kız arkadaşım değil, o benim bayan arkadaşım ve sadece döllenmesinde yardımcı oluyorum" dediği sahneydi, yazarken bile güldürüyor. ilahi biraderler.